ถึงแม้เขาจะเป็นยักษ์ แต่ก็เป็นยักษ์ที่เป็นมิตร และไม่มีอะไรเหมือนยักษ์ตนอื่นๆที่อาศัยอยู่ในเมืองยักษ์ เจ้าของร่างยักษ์ 24 ฟุต ผู้มีหูขนาดมหึมาและประสาทรับกลิ่นเป็นเยี่ยม เป็นยักษ์ทึ่มผู้น่ารักและมักจะอยู่ตามลำพังเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งแตกต่างจากบลัดบอทเทลอร์ – ยักษ์กระหายเลือด (บิล เฮเดอร์) และเฟลชลัมป์อีตเตอร์ – ยักษ์กินคน (เจอเมน เคลมองท์) ที่ตัวใหญ่กว่า 2 เท่า และโหดร้ายกว่า 2 เท่า และยังขึ้นชื่อเรื่องกินคนอีกด้วย ในขณะที่ บีเอฟจี ชอบกินสโนซคัมเบอร์และฟรอปสก็อตเทิล เมื่อโซฟี เด็กสาวจากกรุงลอนดอน วัย 10 ขวบ ที่ดูฉลาดเกินวัย ได้เดินทางมาถึงเมืองยักษ์ครั้งแรก เธอหวาดกลัวยักษ์ผู้ลึกลับที่นำเธอมายังถ้ำของเขา แต่ต่อมาก็ได้รู้ว่า บีเอฟจี จริงๆแล้วเป็นคนสุภาพและน่ารัก และเธอก็ไม่เคยเห็นยักษ์มาก่อน และก็มีคำถามมากมาย บีเอฟจีได้พาโซฟีไปยังเมืองแห่งความฝัน ที่ๆเขาเก็บสะสมความฝันและส่งมันไปสู่เด็กๆ ได้สอนให้เธอรู้เกี่ยวกับความมหัศจรรย์และความลับแห่งความฝัน พวกเขาสองคนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในโลกแห๋งยักษ์จนเริ่มสนิทกันมากขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่กการมาถึงของโซฟีในเมืองยักษ์ได้สร้างความสนใจที่ไม่น่าพิศมัยจากยักษ์ตนอื่นๆ ที่เริ่มไม่ค่อยจะสบอารมณ์ สปีลเบิร์กเล่า “มันคือเรื่องราวเกี่ยวกับมิตรภาพ เรื่องราวของความยึดมั่นและการปกป้องเพื่อน และมันคือเรื่องราวที่แสดงให้เห็นว่าแม้เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆก็ยังช่วยยักษ์แก้ไขปัญหาใหญ่ๆของเขาได้” ต่อมา โซฟีและบีเอฟจี ต้องออกเดินทางไปลอนดอนเพื่อพบกับสมเด็จพระราชินี (เพเนโลปี้ วิลตัน) เพื่อเตือนเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ยักษ์ๆ แต่พวกเขาต้องโน้มน้าวพระราชินีและผู้ติดตามของเธอ (รีเบ็คก้า ฮอลล์) ว่ายักษ์นั้นมีอยู่จริง และทั้งหมดก็ร่วมมือกันคิดแผนที่จะกำจัดเหล่ายักษ์พวกนั้นให้หมดไป